قسمتی از مناظره حضرت زهرا(س) وامیرالمومنین(ع) درحضور پیامبر(ص)

روايت شده كه روزى على (ع) و همسرش حضرت زهراء (س) به صحرا رفته و به هنگام خوردن خرما با گفتن كلماتى با يكديگر مزاح كردند، على (ع) فرمود: آى فاطمه، رسول خدا مرا بيشتر از تو دوست مى دارد. حضرت زهرا (س) گفت: از تو عجيب است، آيا مى شود رسول خدا (ص) تو را بيش از من دوست داشته باشد در حالى كه من ميوه دل او و عضوى از پيكرش و شاخه اى از شاخسارش مى باشم و غير از من فرزندى ندارد؟!على (ع) فرمود: اى فاطمه اگر سخن مرا قبول ندارى بيا تا نزد پدرت حضرت رسول (ص) برويم. سپس آندو با هم نزد پيامبر رفتند. حضرت فاطمه پيش دستى كرده و گفت: اى رسول خدا كدام يك از ما دو نفر نزد تو محبوبتريم، من يا على؟! رسول خدا (ص) فرمود: تو به من محبوبترى و على از تو براى من عزيزتر است، به دنبال فرمايشات حضرت رسول، على(ع) گفت: آيا من به تو نگفتم كه فرزند فاطمه با تقوايم، زهراء (س) فرمود: من نيز دختر خديجه كبرايم، على گفت: من فرزند صفايم، فاطمه گفت: من دختر سدره المنتهى مى باشم، على گفت: من فخر كائناتم، فاطمه گفت: من دختر كسى هستم كه بخدا نزديك، و نزد آن آنچنان گرامى شد كه گوئى به فاصله دو تير كمان و يا نزديكتر نسبت به پروردگارش قرار گرفت، على گفت: من پسر زنان پاكدامنم، فاطمه گفت: من دختر زنان شايسته و با ايمانم، على گفت: خدمتگزارم جبرئيل است، فاطمه گفت: خطبه خواننده ام در آسمان را حيل، و خدمتگزارم گروه هاى فرشتگان يكى بعد از ديگرى است، على گفت: من در جايگاه دور دست و بلند زاده شدم. فاطمه گفت: من هم در مقام والا و بلند مرتبه به ازدواج و همسرى در آمدم… على گفت: شيعيان من از علم من مى نگارند، فاطمه گفت: ظرف دانش شيعيان من نيز از درياى علمم لبريز مى شود، على گفت: من كسى هستم كه خداوند اسم مرا از اسم خود مشتق ساخته، او عالى است و من عليم، فاطمه گفت: من نيز اين چنينم، او فاطر است و من فاطمه، على گفت: من حيات عارفينم، فاطمه گفت: من راه رهائى را راهنمايم، على گفت: من بعد از رسول خدا بهترين آفريدگانم، فاطمه گفت: من نيز نيكوكار و پاكيزه ام… [ فضائل ابن شاذان / ۸۰- ۸۲.]

مرحوم علامه العمری رهبر فقید شیعه عربستان که یک قرن از خداوند عمر گرفته بودخاطره ای از خانه مادر سادات دارد. آیت‌الله محمدصادق نجمی، عضو هیئت علمی بعثه مقام معظم رهبری در این باره می‌گوید: «در ماه رمضان ۱۴۲۶ قمری (حدود هشت سال پیش) در مدینه با شیخ العمری دیدار کردم. وی گفت: زمانی که ما کودک بودیم، قبر حضرت زهرا(س) در خانه‌اش مشخص بود و ارتفاع آن به یک متر می‌رسید.»

با اندکی تحقیق در جوامع روایی نیز این نتیجه حاصل می‌شود که از میان سه قول تدفین حضرت زهرا(س) در یکی از سه مکان «قبرستان بقیع»، «روضه پیامبر» و «خانه حضرت زهرا»، احتمال خاکسپاری ایشان در منزل خودشان از اقوال دیگری قوی‌تر است. در بیشتر کتاب‌های معتبر شیعه از جمله «کافی»، «تهذیب» و «من لایحضره الفقیه» -که جزو کتب اربعه شیعه هستند- این قول با طرق روایی مختلف از امیرالمؤمنین، امام باقر، امام صادق و امام رضا علیهم‌السلام نقل شده است.

شیخ صدوق(ره) نقل کرده است که احمد بن محمد بن ابی نصر می‌گوید: از حضرت ابوالحسن، علی بن موسی الرضا علیه السلام درباره‌ قبر حضرت فاطمه علیها السلام پرسش کردم، حضرت فرمود: «دفنت فی بیتها فلما زادت بنو امیه فی المسجد صارت فی المسجد»؛ آن حضرت در خانه خود به خاک رفت، پس چون بنی امیه مسجد را توسعه دادند، آن خانه هم جزء مسجد شد. (عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۳۱۱)

در کتاب “حاج آقا مجتبی” به نقل از یکی از افراد حاضر در جلسات اخلاق ایشان آمده است:

« روزی در مسجد جامع خدمت حاج آقا رسیدم و عرض کردم: من وقتی به دانشگاه می روم و درس می خوانم و یا در بین مردم می روم از یاد خدا غافل می شوم، لطف بفرمایید توصیه ای بفرمایید.

حاج آقا با مهربانی فرمودند:

صبح که می خواهی بروی دانشگاه، صد مرتبه بگو لا حول و لا قوه الا باالله و صد مرتبه صلوات بفرست.
شب هم صد مرتبه بگو لااله الاالله و صد مرتبه صلوات بفرست و در هر روز مقد باش که چهار صد مرتبه استغفار کنی.»

آیت الله سید محمد حسین حسینی تهرانی در کتاب روح مجرد می فرمایند: « آقای قاضی برای گذشتن از نفس اماره و خواهش های مادی و طبعی و شهوی و غضبی که غالباً از کینه و حرص و شهوت و غضب و زیاده روی در تلذذات بر می خیزد، روایت عنوان بصری را دستور می دادند به شاگردان و تلامذه و مریدان سیر و سلوک إلی الله، تا آن را بنویسند و بدان عمل کنند. یعنی یک دستور اساسی و مهم عمل طبق مضمون این روایت بود. و علاوه بر این می فرموده اند:باید آن را در جیب خود داشته باشید و هفته ای یکی دو بار آن را مطالعه نمایید. »

مفسران اهل سنت مانند”زمخشرى” در”کشاف” و”سیوطى” در”درالمنثور” در ذیل آیه شریفه: «کلما دخل علیها زکریا المحراب و جدعندها رزقا قالت أنّى‌ لک هذا قالت هو من عنداللّه یرزق من یشأ بغیر حساب.” “هر زمان زکریا وارد محراب مریم مى‌شد غذاى مخصوصى در آنجا مى‌دید، از او مى‌پرسید این را از کجا آورده‌ای!؟ و او مى‌گفت: این از ناحیه خدا است، خداوند هر کس را بخواهد بى حساب روزى مى‌دهد”. (آل عمران/۳۷)

از ”جابر بن عبداللّه” نقل کرده‌اند که رسول خدا (ص) چند روز بود غذایي نخورده بود، و کار بر او مشکل شد، و به منزل همسرانش سر زد هیچ‌کدام غذایی نداشتند، سرانجام به سراغ دخترش فاطمه (سلام اللّه علیها) آمد و فرمود: دخترم غذایى دارى من تناول کنم زیرا گرسنه‌ام؟ عرض کرد: نه به خدا سوگند، هنگامى که رسول خدا (ص) از نزد او خارج شد، زنى از همسایگان دو قرص نان و مقدارى گوشت براى فاطمه (س)‌ هدیه آورد، و او آن را گرفت و در ظرفى گذاشت و روى آن را پوشید و گفت: به خدا سوگند رسول اللّه (ص)‌ را بر خودم و فرزندانم مقدم مى‌دارم! و این در حالى بود که همه گرسنه بودند.

حسن و حسین را به سراغ پیامبر (ص) فرستاد و از او دعوت کرد به خانه بیاید، عرض کرد فدایت شوم چیزى خداوند براى ما فرستاده است و من آن را براى شما ذخیره کرده‌ام. پیامبر (ص)فرمود: بیاور، و او ظرف غذا را نزد حضرت آورد، هنگامى که پیغمبر سر ظرف را برداشت مملو از نان و گوشت بود، هنگامى که فاطمه آن را دید در تعجب فرو رفت، و فهمید این نعمت و برکتى است از سوى خدا، شکر او را بجا آورد و بر پیامبر (ص) درود فرستاد. پیغمبر (ص) فرمود: دخترم! این را از کجا آورده‌اى!؟ عرض کرد: “هو من عنداللّه ان اللّه یرزق من یشاء بغیر حساب” “این از سوى خدا است، خداوند هر کس را بخواهد بى حساب روزى مى‌دهد”!

پیامبر (ص) شکر خدا را بجا آورد و این جمله را فرمود: “الحمد اللّه الذى جعلک شبیهه بسیده نساء بنى اسرائیل” شکر مى‌کنم خدایي را که تو را شبیه مریم بانوى زنان بنى اسرائیل قرار داد هنگامى که روزى خوبى نصیب او مى‌شد از او سؤال مى‌کردند این از کجاست؟ مى‌گفت: از نزد خدا است. “ان اللّه یرزق من یشاء بغیر حساب” سپس پیغمبر (ص) به سراغ علي عليه‌السلام فرستاد، او آمد، و همگى از آن غذا خوردند، و بقیه همسران پیامبر نیز خوردند و همه سیر شدند، و هنوز ظرف غذا پر بود! فاطمه (علیهاالسلام) مى‌گوید: من از آن براى تمام همسایگان فرستادم و خدا در آن برکت و خیر زیادى قرار داد. و این نمونه‌اى از کرامات آن بانوى بزرگوار بود.

پی نوشت : برترین بانوی جهان فاطمه زهرا (س)، آیت الله مکارم شیرازی زمخشرى در کشاف ذیل آیه ۳۷ آل عمران و همچنین سیوطى در در المنثور و ثعلبى در قصص الانبیاء ص ۵۱۳ آن را نقل کرده‌اند.

هدیه به بی بی مظلوم