در پی توصیۀ مؤکّد مقام اعظم ولایت، حضرت امام خامنه‌ای مدّ ظلّه العالی به رسانه‌ها و خصوصاً روحانیون، دربارۀ تبیین و تبلیغ لزوم ازدیاد جمعیّت، این نوشته کوتاه و فهرست‌وار  تقدیم می‌شود.

۱) مباهات پیامبر اعظم صلّی الله علیه و آله و سلّم به کثرت جمعیّت امّت اسلام
۲) فوائد و برکات فرزندان برای پدر و مادر
الف: فرزند صالح: مایۀ سعادت والدین
ب: فرزند صالح: گیاهی سبز و معطّر از گیاهان سبز و معطّر بهشت
ج: فرزند صالح: مایۀ انس و آرامش والدین
د: فرزند صالح: زیباترین یادگار والدین
ه: مستجاب بودن دعای فرزند صالح برای والدینش
و: ادامۀ فیض و حسنات برای والدین (پس از مرگ)، به خاطر دعای فرزندشان برای آنها
ز: آمرزش والدین معذّب، به خاطر کار نیک فرزندشان
ح: ترفیع درجۀ والدین در بهشت، به خاطر استغفار فرزندشان برای آنها
ط: ثواب بارداری و وضع حمل و شیر دادن و بچّه‌داری
ی: اجر و ثواب مصیبت فقدان فرزند
۳) فرزند خداپرست: میراث خداوند متعال از بندۀ مؤمنش
۴) خانۀ بدون چند فرزند: خانۀ بی‌برکت
۵) کثرت جمعیّت: نعمت الهی
۶) تضمین رزق و روزی

پیامبر گرامی اسلام می‌فرماید: دل و قلب انسان، که ظرف محبّت خداست، ظرف معرفت خداست، باید سه ویژگی داشته باشد، صلابت ، رقّت و صفا داشته باشد. گفتند یا رسول‌الله! صفا و رقّت و صلابت دل به چیست؟ حضرت فرمود صفای دل به این است که گناه نکنی و آلوده به علاقه‌های بد نباشد، رقّت دل به محبّت شما به برادران دینی‌تان هست، صلابت به چیست یا رسول‌الله؟! فرمود صلابت به این است که شما از سرزنش سرزنش‌کننده‌ها نترسید.

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِنَّ لِلَّهِ تَعَالَى آنِیَةً فِی الْأَرْضِ فَأَحَبُّهَا إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مَا صَفَا مِنْهَا وَ رَقَّ وَ صَلُبَ وَ هِیَ الْقُلُوبُ فَأَمَّا مَا رَقَّ مِنْهَا فَالرِّقَّةُ عَلَى الْإِخْوَانِ وَ أَمَّا مَا صَلُبَ مِنْهَا فَقَوْلُ الرَّجُلِ فِی الْحَقِّ لَا یَخَافُ فِی اللَّهِ لَوْمَةَ لَائِمٍ وَ أَمَّا مَا صَفَا مَا صَفَتْ مِنَ الذُّنُوبِ.؛(۱)

در حقیقت اگر انسان در مقابل سرزنش های دشمنان محکم بایستد جهاد انجام داده و در راه خدا ایستادگی کرده است. امروز هم اینگونه است اگر ما در برابر سرزنش های دشمنان که به اقسام مختلف وجود دارد ایستادگی کرده و در مقابل حرف های نا امید کننده ی دشمن که از هر وسیله ای برای رسیدن به این هدف استفاده می کنند؛ بایستیم، به گفته ی پیامبر اکرم (ص) بهشتی شدنمان بی تردید خواهد شد.

رسول خدا(ص) می‌فرمایند: وقتی که کسی ایمان داشته باشد و ایمانش را به ورع برساند، وارد بهشت می‌شود. کسی قانع باشد به رزق خودش، وارد بهشت می‌شود، بعد می‌فرماید اما اگر کسی می‌خواهد بی‌تردید وارد بهشت بشود، از سرزنش کسی نترسد. اِنتَهَى الإیمانُ إلَى الوَرعِ ، مَن قَنَعَ بما رَزَقَهُ اللّه ُ دَخَلَ الجَنَّةَ ، و مَن أرادَ الجَنَّةَ لا شَکَّ فلا یَخافُ فی اللّه ِ لَومَةَ لائمٍ؛(۲)

پس باید با تمام توان و قوا در مقابل سرزنش ها و زخم زبان ها و ناامیدی هایی که دشمنان اسلام وانقلاب به وسیله های مختلف سعی در القای آن دارند ایستاد و دلسرد نشد. خداوند متعال در قرآن کریم نیز به ما وعده ی این سرزنش دشمنان و پیروزی ما در اثر پایداری در برابر آنان داده است.

آیه های زیادی در قرآن وجود دارد که درباره ایرانی می باشد، یکی از آن آیه ها در آیه ۵۴ سوره مائده می باشد : يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتىِ اللَّهُ بِقَوْمٍ يحُِبهُُّمْ وَ يحُِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلىَ الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلىَ الْكَافِرِينَ يجَُاهِدُونَ فىِ سَبِيلِ اللَّهِ وَ لَا يخََافُونَ لَوْمَةَ لَائمٍ ذَالِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ وَ اللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيم‏ ..

خداوند ویژگی هایی را بیان می فرماید وعلامه طباطبایی گفته اند که این آیه برای ایرانی های آخرالزمان است.

حجت السلام والمسلمین پناهیان در رابطه با معنی و مفهوم این آیه گفته است: یک قومی می‌آیند به جای شما مؤمنین، آنها قوم قوی‌ای هستند که رسول خدا فرمودند: این قوم همان قوم سلمان فارسی هستند.

خیلی‌ها نشسته بودند گفتند این قوم، کی‌ها هستند؟ این گفت قوم ماست، او گفت عشیرۀ ماست، او گفت قبیلۀ ماست، حضرت فرمود نه! اینها قوم سلمان فارسی هستند که اگر ایمان به ثریا برسد، قوم سلمان فارسی به آن دسترسی پیدا خواهند کرد و روزی با این دین با این استحکام می‌آیند."رُوَِى أَنَّ النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ سُئِلَ عَنْ هَذِهِ الایة، فَضَرَبَ رَسُولُ اللَّهِ یَدَهُ عَلَى مَتْنِ سَلْمَانَ وَ قَالَ هَذَا وَ ذَوُوهُ ثُمَّ قَالَ لَوْ کَانَ الْإِیمَانُ مُعَلَّقاً بِالثُّرَیَّا لَنَالَهُ رِجَالٌ مِنْ فَارِسَ.”

ویژگیِ این قوم چیست؟ «لا یَخافونَ لَومَةَ لائِم» اینها از هیچ سرزنشی نمی‌ترسند. در روایات دیگر گفته می‌شود که این گروه شیعیان علی‌بن ابیطالب(ع) هستند."(۳)

——————————————————————————–

۱- نوادر راوندی/۷

۲- کنزالعمال/۷۲۷۵

۳- تفسیر نورالثقلین/ج۱/ص۶۴۱) و (تفسیر کنز الدقائق و بحر الغرائب/ج‏۴/ص۱۴۰)

آلودگی ما انسانها به گناه حجابی است بین ما و خدا .

خداوند نیز مسیر توبه و انابه را برای بازگشت انسان به فطرت و تقرب به خودش باز گذارده است و به بازگشت انسان به سوی خدا و دوری از معاصی و شیطان تاکید فراوان می کند.

در این میان واسطه قراردادن برخی انسانهای کامل همچون ائمه هدی(ع) و برخی از اذکار می تواند ارتباط ما با خدا را تسهیل بخشیده و نظر ولطف الهی را بیشتر و سریعتر شامل حال ما کند.

امام رضا(ع) که خود یکی از این واسطه های برای تقرب به خدا می باشند ذکر ساده ای را برای آمرزیده شدن گناهان معرفی می فرمایند.

ایشان می فرمایند:

هرکس قدرت بر کاری که گناهان او را بپوشاند نداشته باشد ،پس باید بر محمد و آل او بسیار درود فرستد،زیرا صلوات گناهان را به کلی ویران می کند.

پی نوشت ها:

۱_(عیون اخبار الرضاج۱ص ۲۹۴)

«در محضر علامه طباطبایی قدس سره» به سه پرسش درباره شریعت حضرت آدم (ع) و همچنین دین مردم پیش از حضرت نوح (ع) اشاره کرده که علامه به آنها پاسخ گفته است. این سوال و جواب‌ها در پی می‌آید:

آیا حضرت آدم علیه السلام دارای دین و شریعت‏‎ ‎بود؟‎

خیر، دین و شریعت از زمان حضرت نوح‎ ‎علیه السلام شروع شده است؛ چنانکه آیه ‏شریفه زیر بیانگر آن است. خداوند سبحان می‌فرماید:‏‎

‎شَرَعَ لَکُم مِّنَ الدِّینِ مَا وَصَّی بِهِ نُوحًا وَ الَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَ مَا وَصَّیْنَا ‏بِهِ إِبْرَاهِیمَ وَ مُوسَی وَ عِیسَی أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ وَ لَا تَتَفَرَّقُوا فِیهِ کَبُرَ عَلَی الْمُشْرِکِینَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ اللَّهُ یَجْتَبِی إِلَیْهِ مَن یَشَأ وَیَهْدِی ‏إِلَیْهِ مَن یُنِیبُ.‏ برای شما آیینی مقرر کرد، از همان‌گونه که به نوح وصیت کرده بود و از آنچه بر تو وحی کرده‌ایم و به ابراهیم و موسی و عیسی ‏وصیت کرده‌ایم که دین را بر پای نگه دارید و در آن فرقه فرقه نشوید. تحمل آنچه بدان دعوت می‌کنید بر مشرکان دشوار است. خدا هر ‏که را خواهد برای رسالت خود بر می‌گزیند و هر که را به او بازگردد به خود راه می‌نماید.‏‎


مردم پیش از نوح علیه السلام از چه دین و شریعتی پیروی می‌کردند؟

از زمان حضرت آدم علیه السلام تا زمان حضرت نوح، زندگی نوع انسانی بسیار ساده بوده، همگان با هم متحد و متفق بوده‌اند و اختلاف مهم اعم از اختلاف در زندگی مادی و اختلاف در مذاهب، آراء، افکار و عقاید میان آنان نبوده است.

پس حضرت آدم علیه السلام و پیروان او چه دینی داشته‌اند؟

دارای یک سلسله عقاید کلی و مجموعه‌ای از اخلاقیات بوده‌اند.

در سالی که قحطی بیداد کرده بود و مردم همه زانوی غم به بغل گرفته بودند مرد عارفی از کوچه ای می گذشت غلامی را دید که بسیار شادمان و خوشحال است.
به او گفت:
چه طور در چنین وضعی می خندی و شادی می کنی؟
جواب داد که:
من غلام اربابی هستم که چندین گله و رمه دارد و تا وقتی برای او کار می کنم روزی مرا میدهد، پس چرا غمگین باشم در حالی که به او اعتماد دارم؟
آن مرد عارف که از عرفای بزرگ ایران بود، می گوید:
“از خودم شرم کردم که یک غلام به اربابی با چند گوسفند توکل کرده و غم به دل راه نمی دهد و من خدایی دارم که مالک تمام دنیاست و نگران روزی خود هستم…!”