و مِنْ خَبَرِ ضِرَارِ بْنِ حَمْزَةَ الضَّبَائِيِّ عِنْدَ دُخُولِهِ عَلَى مُعَاوِيَةَ وَ مَسْأَلَتِهِ لَهُ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع وَ قَالَ فَأَشْهَدُ لَقَدْ رَأَيْتُهُ فِى بَعْضِ مَوَاقِفِهِ وَ قَدْ أَرْخَى اللَّيْلُ سُدُولَهُ وَ هُوَ قَائِمٌ فِى مِحْرَابِهِ قَابِضٌ عَلَى لِحْيَتِهِ يَتَمَلْمَلُ تَمَلْمُلَ السَّلِيمِ وَ يَبْكِى بُكَاءَ الْحَزِينِ وَ يَقُولُ يَا دُنْيَا يَا دُنْيَا إِلَيْكِ عَنِّى أَ بِى تَعَرَّضْتِ أَمْ إِلَيَّ تَشَوَّقْتِ لَا حَانَ حِينُكِ هَيْهَاتَ غُرِّى غَيْرِى لَا حَاجَةَ لِى فِيكِ قَدْ طَلَّقْتُكِ َلَاثاً لَا رَجْعَةَ فِيهَا فَعَيْشُكِ قَصِيرٌ وَ خَطَرُكِ يَسِيرٌ وَ أَمَلُكِ حَقِيرٌ آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِيقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ عَظِيمِ الْمَوْرِدِ .

و درود خدا بر او ، فرمود : (ضرار بن ضمرة (۱۵) ضبايى از ياران امام به شام رفت بر معاويه وارد شد . معاويه از او خواست از حالات امام بگويد ، گفت على [عليه السلام] را در حالى ديدم كه شب ، پرده هاى خود را افكنده بود ، و او در محراب ايستاده ، محاسن را به دست گرفته ، چون مار گزيده ، به خود مى پيچيد ، و محزون مى گريست و مى گفت :) اى دنيا !!! اى دنياى حرام ! از من دور شو ، آيا براى من خود نمايى مى كنى ؟ يا شيفتة من شده اى تا روزى در دل من جاى گيرى ؟ هرگز مباد! غير مرا بفريب ، كه مرا در تو هيچ نيازى نيست ، تو را سه طلاقه كرده ام ، تا بازگشتى نباشد ، دوران زندگانى تو كوتاه ، ارزش تو اندك و آرزوى تو پُست است . آه از توشة اندك ، و درازى راه ، و دورى منزل ، و عظمت روز قيامت !

حکمت ۷۷ از نهج البلاغه

کلام معصومین(ع) یکسری سفارشات در خصوص رفع تنگی معیشت و فراوانی رزق و روزی شده است که اگر انسانی با عمق ایمان و اعتقاد به آنها عمل کند آثار و برکاتش را در زندگی خود خواهد دید، البته گفتن این ذکرها و عمل به این سفارشات زمانی موثر و منتج به نتیجه خواهد شد که انسان زندگی پاکی داشته باشد و حلال و حرام برایش مهم باشد.

پیامبر خدا (ص) درباره این‌که چه ذکرهایی برای رفع تنگی معیشت خوب است، فرمودند: “هرکه خداوند متعال به او نعمتی ارزانی دارد، باید خداوند متعال را حمد و سپاس گوید و هرکه روزیش به تأخیر افتد از خداوند آمرزش بخواهد۲".

ایشان همچنین می‌فرمایند: “کسی که در روزی خود تأخیر و تنگی بیند، باید زیاد تکبیر بگوید و کسی که اندوهش زیاد شود، بسیار استغفار کند۳".

همچنین به رسول خدا(ص)عرض شد: دوست دارم روزیم زیاد شود؛ فرمود: “پیوسته در حال طهارت و پاکیزگی باش، روزیت افزایش می‏‌یابد۴".

آن حضرت همچنین فرمودند: “صدقه زیاد بدهید، تا خداوند به شما روزی بدهد۵".

منابع:

۱- سوره طه، ۱۲۴

۲- عیون أخبار الرِّضا علیه‌‏السلام: ۲ / ۴۶ / ۱۷۱ منتخب میزان‌الحکمة: ۲۳۴

۳-کنزالعمّال: ۹۳۲۵ منتخب میزان‌الحکمة: ۲۳۴

۴- کنزالعمّال: ۴۴۱۵۴ منتخب میزان‌الحکمة: ۲۳۴

۵- بحارالأنوار: ۷۷ / ۱۷۶ / ۱۰ منتخب میزان‌الحکمة: ۲۳۴

منبع: ایسنا

اگر آدمی بخواهد از برکات خداوند کمال استفاده را ببرد با حرف نمی شود، در خلوت و آشکارا باید محرامات را ترک کرد. باید توطئه ها ،دروغگویی ها، تهمت ها،کم فروشی ها، کلا هگذاری ها و …. را که امروزه اسمش را زرنگی و باهوشی گذاشته اند کنار بگذارند.

بعضی از انسان ها این کلاه برداری ها را برای خود افتخار می دانند و می پندارند که با این زرنگی ها همه آنان را عاقل می پندارند. و اگر حضور خداوند را احساس می کردند چنین تصوری نمی داشتند.

آیت الله بهاءالدینی می گوید: عقل آن است که تورا از آتش نجات دهد، خدای تعالی شما را با بصیرت عقلی، نورانی می کند همان نوری که قر آن می فرماید: ” الله ولي الذين آمنوا يخرجهم من الظلمات إلى النور” (۱)این نور را خاموش نکنید.

کلید این نور در دست شماست. اگر این نور خاموش شود، بی نور هستید. کلید این نور این است که معصیت خدا را نکنید. توطئه نکنید، این زرنگی ها را کنار بگذارید. این ها نا زرنگی است. اگر زرنگ هستید، در راه خدا زرنگ باشید.(۲)

در واقع خداوند این نورها و ظلمت ها را در درون انسان به ودیعت گذاشته است و انسان باید ظلمات ها را پاک کند و نور ها را پرورش دهد.

۱- بقره ۲۵۷

۲- کتاب بوی باران ،ص۳۱

علامه طباطبایی یکی از بزرگترین عالمان معاصر ما است و تفسیر المیزان گوشه ای از آثار به جا مانده ی ایشان می باشد. ایشان شاگردان بسیاری دارند و بسیاری از بزرگان امروز ما از سلسله شاگردان ایشان هستند. این سوال پیش می آید که ایشان چگونه به این جایگاه رسیدند؟

ایشان از ابتدا سعی در ترک محرمات و انجام واجبات داشتند و در آغاز جوانی راهی نجف شدند تا تحصیل را در آنجا ادامه دهند. حجت الاسلام حیدری کاشانی در برنامه ی سمت خدا، از زبان ایشان نقل می کنند که :در آغاز جوانی برای بهره گیری بیشتر از معارف به نجف اشرف رفتم؛ چرا که حوزه ی علمیه ی آنجا اساتید بسیار زیاد و خوبی داشت. قبل از اینکه جا و مکانی برای سکونت پیدا کنم و حتی هنوز بقچه ی سفرم را باز نکرده بودم به محضر امیر المومنین علیه السلام رفتم، با حالت تضرع، فروتنی و خواهش از امیر المومنین تقاضا کردم که شما استاد من را برسانید.

ایشان فرمودند که ساعتی را با همان حال تضرع و منقلب در حرم حضرت بودم وسپس حجره را گرفتم وداشتم وسایل را مرتب می نمودم که سیدی نورانی درب حجره ی مرا زد. درب را باز کرد و پس از سلام و علیک، اولین توصیه را به ما کرد و فرمودند: فرزندم؛ دنیا می خواهی نماز شب، آخرت می خواهی نماز شب. آن استاد بزرگوار آیت الله سید علی قاضی طباطبایی بودند و ایشان با شاگردی ایشان و انجام همین عمل نماز شب به علامه طباطبایی شدن رسیدند.

آیت الله قاضی در رابطه با نماز شب می گویند : “اما نماز شب پس هیچ چاره و گریزی برای مؤمنین از آن نیست، و تعجب از کسی است که می خواهد به کمال دست یابد و در حالی که برای نماز شب قیام نمی کند و ما نشنیدیم که احدی بتواند به آن مقامات دست یابد مگر به وسیله نماز شب."(۱)
——————————————————————————–
۱-سایت شهید آوینی

در همه ی اعمال انسان از هر چیزی مهمتر اخلاص است. روایات و آیات متعددی در این رابطه وجود دارد.

حضرت فاطمه سلام الله علیها در این رابطه فرموده اند: “مَنْ أَصْعَدَ إِلَى اللَّهِ خَالِصَ عِبَادَتِهِ أَهْبَطَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ إِلَیْهِ أَفْضَلَ مَصْلَحَتِهِ

هر کس که عبادت خالص خود را به سوى خدا بالا بفرستد خداى عزّ و جلّ بالاترین مصلحت را برایش فرو مى فرستد."(۱)

حجت الاسلام والمسلمین قرائتی در برنامه ی سمت خدا در رابطه با اخلاص خاطره ای را نقل می کند و می گوید: آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی از علما درجه یک مشهد بودند، زمان طاغوت از من دعوت کردند که برای تدریس روش کلاس داری به مشهد بروم و طلبه های مشهد را آموزش دهم. من خانه قم را دادم و برای یک سال خانه ای در مشهد اجاره کردم. یک عهدی با امام رضا بستم که یک سال هرگونه کلاس درسی شامل حوزه ، دانشگاه و دبیرستان در مشهد داشته باشم و هیچ حقوق و تشکری نمی خواهم ، در عوض شما از خدا بخواه من آخوند مخلص بشوم.

بعد از سه چهار ماه سر کلاس طلبه ها بودم و هنگام خروج به علت اینکه کلاس شلوغ بود، یکی از طلبه ها مرا دید و جلو تر از من خارج شد، من دوست داشتم که احتراما به من تعارف کند. در همین لحظه متاثر شدم که بر عهد خود نبودم و فهمیدم که طبق آیه های سوره ی انسان اخلاص نداشتم. رفتم و گوشه ای از مسجد نشستم و سپس نزد آیت الله تهرانی رفتم و گفتم که یادتان هست که به گفته ی شما به اینجا آمدم، چند ماه نیز تدریس کردم و هیچ حقوقی هم نگرفتم؛ اما امروز یک دسته گل به آب دادم. نه پول گرفتم و نه آخرت دارم، ایشان پرسیدند چرا، گفتم چون هنگام خروج دیدم به من تعارف نشد یه جوری شدم. ایشان بعد از این داستان شدیدا گریه می کردند و فریاد می کشیدند و من هم ناراحت بودم که چه شده است و از ایشان می خواستم که گریه نکند. ولی آنچنان گریه شدید شده بود که اشک از محاسن ایشان می چکید.

گریه که تمام شد به من گفتند : برو به حرم و از امام رضا (ع) تشکر کن که وسط عمرت فهمیدی که مخلص نیستی من امروزکه ۸۰ سال دارم می گویم که دم درب باید به من تعارف کنند.

هدف و غایت دین به گفته ی امام علی علیه السلام همین اخلاص است (۲) و باید به گونه ای باشیم که همه کارهایمان برای خداوند باشد.

۱- بحار الانوار ج ۶۷ ص ۲۴۹

۲- اَلإخْلاصُ غایَةُ الدِّینِ.(غررالحکم، ح ۱۳۴۰)