به این داستان بنگرید تا ببینید نخستین معلم «محمدحسین طباطبایی» پدیده قرآنی عصر حاضر کیست.

«مادر سیدمحمدحسین (علم‌الهدی) معمولاً او را با خود به جلسات حفظی که اداره می‌کرد می‌برد، در سن ۲.۵ سالگی پدرش دریافت که علم‌الهدی با خود آیاتی از قرآن را زمزمه می‌کند، لذا با فراست دریافت که او استعداد و آمادگی لازم برای حفظ قرآن را دارد و زمزمه آیاتی از جزء ۳۰ به خاطر حضور او در جلسات حفظ قرآن به همراه مادرش بوده، آیاتی را که شاگردان حفظ کرده و در جلسه تحویل می‌دادند شنیده و حفظ کرده است، پس به صورت منسجم حفظ قرآن را با او شروع کرد و نتیجه‌ای بسیار عالی از موقع‌شناسی خود در استعدادیابی کودکش به دست آورد که اکنون اثرات آن در داخل و خارج کشور باعث رونق‌بخشیدن به محافل حفظ قرآن شده است، بنابراین محیط را برای کودک قرآن کنید و منتظر باشید او پیشقدم شود».

یکی از حقوق فرزندان، تعلیم قرآن به آنهاست؛ امیرالمؤمنین علی(ع) در این باره می‌فرماید: فرزند را بر پدر حقی است و پدر را بر فرزند حقی، حق پدر بر فرزند آن است که فرزند در هر چیز جز نافرمانی خدای سبحان او را فرمان برد و حق فرزند بر پدر آن است که او را نام نیکو نهد و نیکو تربیت کند و قرآنش تعلیم دهد.

پدر و مادری که در خانه با صدای بلند قرآن می‌خوانند اثر تربیتی در روح و جان فرزندانشان می‌گذارد و آنان را به قرآن علاقه‌مند می‌کنند.

دعایی که امام رضا(ع) از یوشع نبی خواند

از امام رضا(ع) روایت شده است که هر کس دوست دارد با پیمانه کامل‌تر ثوابش داده شود و حقوق چیزهایی که خداوند به او انعام فرموده را به جا آورد، هر روز دعایی را بخواند که «یوشع» جانشین حضرت موسی(ع) می‌خواند.

به گزارش بنیاد بین‌المللی امام رضا(ع) www.shamstoos.ir، شاید بسیاری از افراد ندانند که چطور و چگونه باید دعا کرده و خواسته خود را از خداوند متعال طلب کنند. امام علی‌بن موسی الرضا(ع) این موضوع را با دعاهای نورانی خود به ما می‌آموزد.

آن امام رئوف در یکی از دعاهای خود که از حضرت یوشع بن نون (از پیامبران بنی‌اسرائیل و فاتح سرزمین فلسطین) نقل کرده است،‌ اینگونه خداوند سبحان را تسبیح می‌گوید:

«سبحان الله کما ینبغی لله، والحمدلله کما ینبغی لله، ولا اله الا الله کما ینبغی لله ]والله اکبر کما ینبغی لله[ ولا حول ولا قوة الا بالله، وصلی الله علی محمد و اهل بیته، النبی العربی الهاشمی و صلی الله علی جمیع المرسلین و النبیین حتی یرضی الله.»

خداوند متعال از هر گونه عیب و نقصی پاک و منزه است چنان که برای او شایسته است، و سپاس و ستایش برای خداوند است آنچنان که سزاوار اوست،‌ و هیچ معبودی جز خداوند نیست آنچنان که شایسته مقام وحدانیت است و خدا بزرگ‌تر از آن است که به وصف در آید، چنانکه شایسته آن است، و هیچ نیرو و قدرتی نیست مگر به اراده و کمک خداوند. و درود و رحمت خدا بر محمد(ص) و اهل بیتش باد، پیامبر عربی هاشمی، و درود و رحمت خداوند بر تمام فرستادگان الهی و پیامبران تا آنجا که خداوند از آن درود خشنود شود.


این دعا از کتاب «صحیفه رضویه جامعه» انتخاب شده است که به همراه 5 اثر دیگر، اول هفته جاری با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در سرای اهل قلم بیست‌وششمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران رونمایی شد.

برگرفته از رجانیوز

این سوال پیش می آید که شرط قبولی عبادات و نماز چیست ؟ خداوند در قرآن کریم می فرماید: “أَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاء وَالْمُنكَرِ"(۱) بخوان و نماز را برپا دار كه نماز از كار زشت و ناپسند باز مى‏دارد. با توجه به این آیه در می یابیم که شرط قبولی نماز این است که نماز، انسان را از کارهای زشت وناپسند باز دارد.

امام صادق علیه السلام نیز می گویند:

خداوند فرمود نماز کسي را مي پذيرم که در پيشگاه عظمت من خشوع کرده و خويش را از شهوات بخاطر من باز دارد و روزش را با ياد من سر کند و بر مخلوقات من تکبر نورزد و گرسنگان را سير و برهنگان را بپوشاند و بر گرفتاران لطف نمايد و آوارگان را پناه دهد.2

آیت الله بهاءالدینی در این رابطه می گویند: “اگر می خواهید بدانید نماز شما مورد قبول است، ببینید نماز شما جلوی فساد، تباهی، دروغ و منکرات را می گیرد یا نه. کار نماز این است، همان طور آتش می سوزاند و آب خاموش می کند، نماز هم انسان را از منکرات نجات می دهد. آن زمان که انسان به فکر منکر افتاد؛ اگر دید نمازش مانع دروغ گفتن اوست و نماز به وی گفت: تو نماز می خوانی و عبادت خدار ا می کنی، این کار را نکن! و او این کار را نکرد. بداند نمازش مورد قبول است.(۳)

۱- آيه ۴۵ سوره عنكبوت
۲- محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج۷۸، ص ۲۸۵، روایت ۱، باب ۲۴

۳- بوی باران ، ص ۳۹

بهترین مردم از دید پیامبر(ص) کیست

یکی از سفارشات موکد دین اسلام خوشرفتاري در خانه است تا جایی که خوش خلقی در قبال همسر از نشانه های ایمان دانسته شده و در همین باره رسول خدا (ص) مي فرماید: بهترين شما آنهايي هستند كه براي زنان خود بهترند و من بهترين شما هستم درباره همسران خود.
به گزارش جهان به نقل از مهر، محیط خانه و خانواده با خوش اخلاقی زوجین دوام پیدا می کند و اگر در محيط خانه خوشرفتاري نباشد اين كانون گرم به محلي سرد و بي روح تبديل خواهد شد. مرد و زن بايد در خانه خوشرفتاري كنند. خوش رفتاري در خانه باعث استواری کانون خانواده مي شود و بهترين زمينه براي تربيت كودكان است. علاوه بر آن،خوش رفتاري زن و مرد در خانه باعث آثار مطلوب در آخرت است. بنابر بر برخی روایات کیفر بدرفتاري در خانه اثرش در همان در شب اول قبر نمايان مي شود.

گرم كردن محيط خانه و دل همسر از وظائف شوهر است و وی باید در طول شبانه روز ساعتي را به همسرش اختصاص دهد، نه اينكه روز را در خارج از خانه مشغول به كار شود و شب هم دير وقت به خانه باز گردد.

همچنين بايد مرد در خانه با حوصله يه گفته هاي همسرش گوش فرا دهد و به خواسته هاي مادي ومعنوي او توجه كند، اگر چه سليقه او را نپسندد.حتي اگر زن حرف هاي غير معقول بزند. اين امر جزيي از وظيف مرد شمرده مي شود.

مرد در خانه بايد مقداري از وقت خود را به زن و فرزندان اختصاص دهد و با آنان بنشيند و صحبت كند و گر فتاريها و مشكلات را با يكديگر مطرح و با هم مشورت كنند. خداوند در سوره آل عمران آيه 159 به رسول خدا (ص) مي فرمايد: تو كار خويش را با توكل به خدا انجام بده، ولي، مشورت را هم فراموش نكن.

بنابراين در امور خانه مشورت لازم است و استبدادگري و فكر زن را به حساب نياوردن اشتباه است. بعضي از روانشناسان معتقدند كه با فرزندان هم بايد مشورت كرد، يعني به فكر و عقيده آنها احترام بگذاريم و آنها را به حساب آوريم. به سخني ديگر، خانه مملكت كوچكي است كه كارهايش بايد با مشورت انجام پذيرد و مشكلات اين مملكت كوچك را بايد با اهلش در ميان بگذاريم.

از مصاديق ديگر خوش رفتاري در محيط خانه اين است كه اگر مرد از زن بدرفتاري يا سستي يا اشتباهي ديد داد و فرياد نكشد و زبان به ناسزا نگشايد و او را به باد انتقاد نگيرد بلكه او را موعظه كند و با زبان بسيار خوش اشتباهات او را گوشزد كند.

همچنین از خوشرفتاري مرد اين است كه قولا و عملا به زن بفهماند كه در انجام كارها ياور اوست. نبايد مرد در خانه چون مهمان باشد و زن براي او سفره غذا پهن كند، آب بياورد، سفره را جمع كند و….مرد نيز در خانه بايد دركارهاي خانه شريك و ياور همسرش باشد. رسول خدا(ص) در خانه و مسافرت و جنگ كارها را تقسيم مي كردند و خود هم كمك مي كردند. در امر بچه داري هم بايد به همسرمان كمك كنيم. به گونه اي نباشد كه هميشه زن شبها از خواب بلند شود و كودك را آرام كند، شوهر هم بايد در اين امر كمك كند. برخي از بزرگان بچه داري را با همسرشان تقسيم كرده بودند به طوري كه اداره روزانه فرزندان به عهده زن بود و شبانه خود اين مهم را عهده دار بودند.

حضرت علي(ع) در كارهاي خانه به كمك حضرت فاطمه(ص) مي پرداختند. رسول خدا (ص) فرموده خدمت كردن به خانواده از كفاره گناهان كبيره است و آتش غضب خداوند را خاموش مي سازد.

از ديگر مصاديق خوش رفتاري اين است كه هنگام سخن گفتن از كلام تند و نيش دار استفاده نكنيم. با يك سخن نيشدار ممكن است محبت چندين ساله را از بين ببريم. برخي به شوخي سخنان نيشدار و تندي مي زنند كه اين كاري زشت و ناپسند و بر اين كار گناه بسيار بزرگي مترتب است.

مصداق ديگر خوش رفتاري بخشيدن كارهاي ناپسند و خطاهاي همسر است. زيرا به رو آوردن و به رخ كشيدن اشتباهات و گناهان، زيان بسياري دارد. بنابراين اشتباهات زن و فرزند را به طور غير مستقيم نهي ازمنكر كنيم و با ديدن خطا و اشتباه داد و فرياد و هياهو راه نيندازيم كه نه تنها نتيجه مطلوب نمي گيريم، بلكه او را در عمل خطاي خود جري مي كنيم و ارتكاب خطا را براي او آسانتر مي كنيم تا آنجا كه اين خطا براي او عادي مي شود.

از منظر دینی خوشرفتاري با همسر نشانه ايمان است. وقتي همسر ما در خانه از ما راضي و خشنود باشد بدانيم كه از جمله بهترين مسلمان ها هستيم. رسول خدا (ص) مي فرمودند: بهترين شما آنهايي هستند كه براي زنان خود بهترند و من بهترين شما هستم درباره همسران خود.(من لا يحضره الفقيه،ص324 ،حديث 5 )

هرچه خوش رفتاري و محبت به همسر و فرزند بيشتر باشد مسلماني و ايمان بيشتر است. در وسائل الشیعه از قول معصوم آمده است: كسي برما اهل بيت مهربانتر است كه بر همسر خودش مهربانتر باشد.

حضرت مهدی(علیه السلام) می فرمایند:

« لَوْ أَنَّ أَشْياعَنا وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ عَلَى اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِى الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الُْيمْنُ بِلِقائِنا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا:

اگر شيعيان ما ـ كه خداوند آنها را به طاعت و بندگى خويش موفّق بدارد ـ در وفاى به عهد و پيمان الهى اتّحاد واتّفاق مى‌داشتند و عهد و پيمان را محترم مى‌شمردند، سعادت ديدار ما به تأخير نمى‌افتاد و زودتر به سعادت ديدار ما نائل مى‌شدند.»