يك آزمون اساسي با سه پرسش اساسي

اگر عزيزي را گم كرده باشيد، چه مي‌كنيد؟

آسوده و بي‌خيال مي‌نشينيد تا كم كم فراموشش كنيد؟

يا براي يافتن او همه تلاش خود را به كار مي‌بريد.

از اين و آن سراغش را مي‌گيريد.

شب و روزتان را به جستجوي او مي‌گذرانيد…

تا آن كه او را بيابيد يا نشاني از او پيدا كنيد؟

كدامیک؟

اگر كسي را دوست داشته باشيد و بدانيد كه او نيز به شما بسيار علاقه‌مند است، آنقدر كه از بيماري شما بيمار مي‌شود و از خوشحالي شما خوشحال، چه مي‌كنيد؟

تنها به زبان اين دوستي را ابراز مي‌كنيد؟

يا در عمل، محبت خود را به او نشان مي‌دهيد؟

پيوسته در پي جلب رضايت او هستيد، به مناسبت‌هاي مختلف براي او هديه مي‌بريد، لباسي را مي‌پوشيد كه او دوست دارد، از عطري استفاده مي‌كنيد كه او مي‌پسندد و …

كداميك؟

اگر بدانيد، كه براي حل مشكلاتتان مي‌توانيد به كسي مراجعه كنيد كه آماده كمك به شما مي‌باشد و براي ارتباط با او گفتن يك سلام كافي است، چه مي‌كنيد؟

آيا از كنار اين موضوع بي‌تفاوت گذر مي‌كنيد؟ يا تمام تلاش خود را براي استفاده از اين فرصت به كار مي‌بريد؟

كداميك؟

اكنون ما كه مي‌گوييم

در انتظار امام زمانمان نشسته‌ايم،

او را به جان دوست داريم،

گره مشكلاتمان به دست او باز مي‌شود،

چگونه‌ايم و چه مي‌كنيم؟

هر صبح

با سلام بر او روزمان را شروع كرده و آمدنش را از خدا مي‌خواهيم؟

براي سلامتيش صدقه مي‌دهيم؟

و مهم‌تر آن كه

آنگونه كه او بپسندد زندگي كرده و عمرمان را سپري مي‌كنيم؟

………

خوب است در اين آزمون

اين سه پرسش ساده را از خود بپرسيم و به خودمان نمره دهيم.

از صفر تا بيست!

امام منتظران(عج): ” ما در رعايت حال شما كوتاهي نمي‌كنيم و ياد شما را از خاطره نبرده‌‌ايم … “

بيائيد ما نيز ياد او را از خاطر نبريم و براي آمدنش دعا كن

ابوبکر از واعظی که روی منبر بود،مسئله ای پرسید.واعظ گفت:نمی دانم.به او گفتند :منبر جای انسان های جاهل ونادان  نیست.واعظ در جواب گفت:من به قدر علمم بالا رفته ام؛اگر می خواستم به اندازه جهلم بالا بروم ،باید تا آسمان بالا می رفتم.

مجله بشارت 76،ص72

اعرابی به مسجد رفت و در نماز جماعت شرکت کرد. امام جماعت سورة بقره را خواند. اعرابی بر اثر ایستادن زیاد، بسیار خسته شد. بدین جهت نماز را رها کرد و رفت. بعد از چند روز در مسجدی به نماز جماعتی اقتدا کرد. امام قرائت سورة فیل را آغاز کرد، اعرابی فوراً نمازش را شکست و پا به فرار گذاشت. گفتند چرا چنین می کنی؟ گفت: آن امام سورة بقره را خواند ما ازپا افتادیم؛ وای به حال ما که این امام می خواهد سورة فیل را بخواند!

 درخت گردکان به این بزرگی                         درخت خربزه، الله اکبر

                   نشریة بشارت- شماره 75، صفحه70 

پیشنمازی در نماز،پس از حمد،سورۀ نوح را می خواند.در همان آیه اول«انّاارسلنا نوحا"»(ما نوح را فرستادیم)بازماند و پیش از آن،به یاد نیاورد.

اعرابی- که حوصله اش سر رفته بود-گفت:اگر نوح نمی رود ،دیگری را بفرست وما را باز رها کن!

مجله بشارت77،ص66.

ابوبکر از واعظی که روی منبر بود، مسئله ای پرسید . واعظ گفت: نمیدانم. به او گفتند: منبر جای انسان های جاهل و نادان نیست.واعظ در جواب گفت: من به قدر علمم بالا رفته ام؛ اگر می خواستم به اندازه جهلم بالا بروم، باید تا آسمان بالا می رفتم.

نشریة بشارت-شماره 76، صفحه72