در کتاب اقبال روایت شده پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمودند:من شب نیمه شعبان، خوابیده بودم که جبرائیل به نزدم آمد و گفت: چرا در این شب خوابیده ای؟
گفتم: ای جبرائیل! مگر این شب چه شبی است؟
جبرائیل گفت: این شب، شب نیمه شعبان است. ای محمد برخیز!. پس مرا از بستر خواب بلند نمود و آنگاه مرا به بقیع برد و گفت: سرت را بلند کن و به آسمان بنگر.
این شبی است که درهای آسمان در آن باز میشود: در رحمت ، در «رضوان»، در «مغفرت» در «فضل» در «توبه» در «نعمت» در «جود» و در «احسان»؛ و خداوند به عدد موها و پشمهای گاو و گوسفند مردم را از آتش جهنم آزاد میکند، زمان مرگ را در آن ثبت کرده و بمدت یک سال روزیها را تقسیم میکند؛ و هر چه را که در تمام سال اتفاق میافتد فرو میفرستد. محمد! کسی که این شب را با گفتن «الله اکبر»، «سبحان الله» و «لا اله الا الله» و دعا نماز و قرآن خواندن و انجام اعمال مستحب و استغفار کردن زنده نگهدارد بهشت منزل و استراحتگاه او خواهد بود و گناهان گذشته وآیندهاش بخشیده میشود.
شبی است که کسی دعا نمیکند مگر این که مستجاب میشود، کسی چیزی نمیخواهد مگر این که به او داده میشود، کسی درخواست مغفرت و بخشش نمیکند، مگر این که بخشیده میشود، کسی توبه نمیکند مگر این که توبهاش پذیرفته میشود. کسی که از خیر این شب محروم شود، از خیر بزرگی محروم شده است. نیمه شعبان علاوه بر اینکه روز و زمان خجسته میلاد امام عصر (عج) است، فرصت معنوی مناسب و ارزشمندی برای راز و نیاز با خالق هستی و نزدیکی هرچه بهتر و بیشتر به معبود و کسب برکات الهی است.
المراقبات ،میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، ص 175