محمّد بن مسلم در ضمن حدیثی حكایت كند:
روزی در مدینه بیمار بودم ، امام محمّد باقر علیه السلام توسّط غلامش ظرفی كه در آن شربتی مخصوص قرار داشت و در پارچه ای پیچیده بود، برایم فرستاد. وقتی غلام آن شربت را به من داد، گفت : مولا و سرورم فرموده است :

باید برای درمان و علاج بیماری خود، آن را بنوشی . هنگامی كه خواستم آن را بنوشم ، متوجّه شدم كه آن شربت بسیار خوشبو و خنك است . و چون شربت را نوشیدم ، غلام گفت : مولایم فرموده است : پس از آن كه شربت را نوشیدی ، حركت كن و نزد ما بیا. من در فكر فرو رفتم كه چگونه به این سرعت خوب شدم ؟! و این شربت چه داروئی بود؟ چون تا قبل از نوشیدن شربت قادر به حركت و ایستادن نبودم .

به هر حال حركت كردم و به حضور امام علیه السلام شرفیاب شدم ؛ و دست و پیشانی مبارك آن حضرت را بوسیدم ؛ و چون گریه می كردم حضرت فرمود: چرا گریه می كنی ؟ عرض كردم : ای مولایم ! بر غریبی و دوری مسافت خانه ام از شما و همچنین بر ناتوانی خویش گریه می كنم از این كه نمی توانم مرتّب به خدمت شما برسم و كسب فیض نمایم . حضرت فرمود: و امّا در رابطه با ناتوانی و ضعف جسمانیت ، متوجّه باش كه اولیاء و دوستان ما در این دنیا به انواع بلا و مصائب گرفتار می شوند، و مؤ من در این دنیا هر كجا و در هر وضعیتی كه باشد غریب خواهد بود تا آن كه به سرای باقی رحلت كند.

امّا این كه گفتی در مسافت دوری هستی ، پس به جای دیدار با ما، به زیارت قبر امام حسین علیه السلام برو؛ و بدان آنچه را كه در قلب خود داری و معتقد به آن باشی با همان محشور خواهی شد. سپس حضرت فرمود: آن شربت را چگونه یافتی ؟ عرض كردم : شهادت می دهم بر این كه شما اهل بیت رحمت هستید، من قدرت و توان حركت نداشتم ؛ ولیكن به محض این كه آن شربت را نوشیدم ، ناراحتیم برطرف شد و خوب شدم . حضرت فرمود: آن شربت دارویی بر گرفته شده از تربت قبر مطهّر امام حسین علیه السلام است ، كه اگر با اعتقاد و معرفت استفاده شود شفاء و درمان هر دردی خواهد بود.

چهل داستان و چهل حديث از امام محمد باقر(ع)/ عبدالله صالحي/ پایگاه اندیشه قم

وقتی كودك چهار ـ پنج ساله شد كم‌كم می‌توانید لباس‌های او را پوشیده‌تر كنید. مثلا به او شلوار و دامن‌های بلند بپوشانید و در بازی چادر یا روسری به او بدهید تا نقش مادر یا مادر بزرگ یا زن شاغلی را بازی كند كه دكتر است یا در اداره كار می‌كند.

در بازی با عروسك‌ها برای آنها لباس‌های پوشیده هم بدوزید و به او یاد دهید كه این كار را بكند.
اگر كودكتان عروسك‌های خارجی دارد با او بازی كنید كه برای آن جشن تكلیف بگیرد و لباس‌های پوشیده و روسری تنش كند.
مراقب تاثیر عروسك‌هایی چون باربی روی سلیقه‌ها و رفتارهای فرزندتان باشید.
سعی كنید در كودك رغبت ایجاد كنید و چیزی را به او تحمیل نكنید. اگر موفق عمل كنید، هنگام بلوغ نوجوان با حجاب و عفاف مانوس خواهد بود.


حجت‌الاسلام والمسلمین هادی زین‌العابدین، استاد حوزه علمیه قم در این باره می‌گوید: «اسباب‌بازی های كودكان در زمینه حجاب و عفاف مورد بی‌توجهی قرار گرفته‌اند و استفاده كودكان از عروسك‌های خارجی با عنوان باربی و تبدیل شدن این عروسك‌ها به الگوهای ظاهری رفتار و عمل كودكان، خطری جدی را برای آینده آنها همراه خواهد داشت.

بنابراین می‌توان این گونه نتیجه‌گیری كرد كه با وجود لزوم آزادی عمل كودك در انتخاب لباس و استفاده‌كردن از اسباب‌بازی‌های متنوع، باید ذائقه او را در راستای تعالی پرورش داد، نه این كه از اوان كودكی، فرزند با نوعی از برخورد پدر و مادر روبه‌رو شود كه رعایت حجاب را در درجه‌های كم‌اهمیت قرار دهد.»

زهره كوچولو از وقتی خیلی كوچك بود و مامان تازه پوشك‌هایش را كنار گذاشته بود، از این‌كه جلوی دیگران لخت شود بدش می‌آمد.  مادر نمی‌دانست اما این اولین درس حجاب بود كه بدون هیچ زحمتی او در اولین سال‌های زندگی خود فقط با مشاهده بزرگ‌ترها آموخته بود. هروقت لخت بود لب می‌گزیدند و زود او را می‌پوشاندند؛ پس نباید برهنه می‌بود.

بعد كه كمی بزرگ‌تر شد خاله‌بازی را با چادر سر‌كردن و روسری گذاشتن یاد گرفت. چادر اولین چیزی بود كه یاد گرفت برای عروسكش بدوزد و چون مامان جلوی مردها حجاب داشت، او هم یاد گرفت كه این كار را بكند.

وقتی 9 ساله شد و برایش جشن تكلیف گرفتند، یك چادر خیلی خوشگل سفید با گل‌های قرمز و یك چادر مشكی نرم و توردوزی شده به او هدیه دادند، یك دست مانتو و شلوار قشنگ به همراه یك روسری كه بالای سرش مدل بافت داشت و لبه‌اش بایك سنجاق كریستالی پروانه‌ای بالای گوشش وصل می‌شد، هدایای جشن تكلیف او را تكمیل می‌كرد.
زهره عاشق این پوشش بود و وقتی آنها را می‌پوشید هم حس می‌كرد بزرگ شده است و هم احساس می‌كرد از دزدانی كه وقتی كوچك بود مامان می‌گفت دخترهای خوشگل را می‌دزدند، در امان است. دزدانی كه حالا می‌دانست با نگاه‌هایشان هم سرقت می‌كنند. او وقتی لباس‌های جشن تكلیفش را تن می‌كرد مثل یك آدم بزرگ آهسته و موقر گام برمی داشت.

آغاز حجاب
در تعالیم اسلامى به این نكته توجه كامل و توصیه شده است كه از حدود شش سالگى با دختر و پسر به روشى جداگانه رفتار شود.
در كتاب راهنمای پدران و مادران آمده است:
در روایات اسلامى توصیه شده است كه دختربچه شش ساله را پسر بچه یا مرد نامحرم نبوسد و در بغل نگیرد. همچنین زن‌هاى نامحرم از بوسیدن پسر‌بچه‌اى كه سن او از هفت سال گذشته است، خوددارى كنند.
همین‌طور توصیه كرده‌اند كه رختخواب كودكان در شش سالگى از هم جدا شود.
رعایت این اصول سبب مى‌شود كه دختران و پسران از همان آغاز بتدریج نقش مردانه و زنانه خود را پیدا كنند و براى بلوغ آمادگى كافى داشته باشند. به هر حال باید از دوران كودكى زمینه براى رشد ویژگی‌هاى فطرى دختر و پسر در خانواده فراهم آید و هر یك از این دو در مسیرى كه آفرینش با تدبیرى حكیمانه پیش پاى آنها نهاده است، سوق داده شوند

شبی مردی خواب عجیبی دید. دید که رفته تو كارگاه فرشته‌ها.

هنگام ورود دسته بزرگی از فرشتگان را دید که سخت مشغول کارند و تند تند نامه‌هایی را که توسط پیکها از زمین می‌رسند باز می‌کنند و آنها را داخل جعبه می‌گذارند.

مرد از فرشته‌ها پرسید: شما چه کار می‌کنید؟

فرشته‌ی در حالی که نامه‌ای را باز می‌کرد گفت: اینجا بخش دریافت است و ما دعاها و تقاضاهای مردم از خدا را تحویل می‌گیریم.

مرد کمی جلوتر رفت باز تعدادی از فرشتگان را دید که چیزهایی را داخل جعبه‌ها و پاكتها می‌گذارند و آنها را توسط پیکهایی به زمین می‌فرستند.

مرد پرسید: شما چه کار می‌کنید؟

فرشته‌ای با عجله گفت: اینجا بخش ارسال است ما الطاف و رحمتهای خداوند را كه جواب نامه‌های بندگان است، برایشان به زمین می‌فرستیم.

مرد دوباره کمی جلوتر رفت اما آنجا دستگاه‌ها همه خاموش بودند و فرشته‌ها بیکار و دمغ نشسته بودند. با تعجب از فرشته‌ها پرسید شما چرا بیکارید؟

فرشته‌ای جواب داد: اینجا بخش دریافت تأییدیه است. مردمی که دعاهایشان مستجاب شده و جواب نامه‌هایشان را گرفته‌اند باید جواب بفرستند و دریافتش را تأیید كنند اما فقط عده‌ی بسیار کمی جواب می‌دهند.

مرد پرسید: مردم چگونه می‌توانند جواب بفرستند؟

فرشته پاسخ داد: بسیار ساده فقط کافیست بگویند «خدایا شکر».

قرآن ! ما شرمنده توایم اگر از تو آواز مرگی ساخته ایم كه هر وقت در كوچه مان آوازت بلند میشود همه از هم میپرسند ” چه كس مرده است ؟ ” چه غفلت بزرگی كه می پنداریم خدا ترا برای مردگان ما نازل كرده است .

قرآن ! ما شرمنده توایم اگر ترا از یك نسخه عملی به یك افسانه موزه نشین مبدل كرده ایم . یكی ذوق میكند كه ترا بر روی برنج نوشته ،‌یكی ذوق میكندكه ترا فرش كرده ،‌یكی ذوق میكند كه ترا با طلا نوشته ،‌یكی به خود میبالدكه ترا در كوچك ترین قطع ممكن منتشر كرده و … ! آیا واقعا خدا ترا فرستاده تا موزه سازی كنیم ؟

قرآن ! ما شرمنده توایم اگر حتی آنان كه ترا میخوانند و ترا میشنوند ،‌آنچنان به پایت مینشینند كه خلایق به پای موسیقی های روزمره مینشینند . اگر چند آیه از ترا به یك نفس بخوانند مستمعین فریاد میزنند ” احسنت …! ” گویی مسابقه نفس است

قرآن !‌ ما شرمنده توایم اگر به یك فستیوال مبدل شده ای حفظ كردن تو باشماره صفحه ،‌خواندن تو از آخر به اول ،‌یك معرفت است یا یك ركورد گیری؟ای كاش آنان كه ترا حفظ كرده اند ،‌حفظ كنی ، تا اینچنین ترا اسباب مسابقات هوش نكنند .
خوشا به حال هر كسی كه دلش رحلی است برای تو . آنانكه وقتی ترا میخوانند چنان حظ میكنند ،‌گویی كه قرآن همین الان به ایشان نازل شده است. آنچه ما با قرآن كرده ایم تنها بخشی از اسلام است كه به صلیب جهالت كشیدیم .

چه بگوییم جز اینکه قرآن ما واقعاً شرمنده ایم