اميرالمومنين فرمود : من شما را امر مى كنم كه اين زخارف

دنيا را كه شما را ترك مى كند، رها كنيد، اين قدر

به فكر ماديات براى خودتان نباشيد، چون اينها همه زوال پيدا مى كند

اگر چه شما دوست نداريد كه اين مال و اين عيش و اين مقام ،

شما را رها كند، اما رها مى كند. اين دنيا جسمهاى شما را

مى پوساند و خاك مى كند، اگرچه شما مى خواهيد كه آنها زنده

بشوند اين دنيا شما را پير مى كند، ضعيف مى كند

و قوا را نابود مى كند، اگرچه شما مى خواهيد اين قوا هميشه

براى شما بماند و روز به روز تجديد بشود

در جاده اى با سرعت داريد مى رويد، نشانه اى در دوردست

هست ، آن را از دور مى بينيد، اما خواهى نخواهى با طى طريق

به آن خواهيد رسيد. اين جاده ، همان دنياست.

آن سنگ نشانه و آن علم ، همان اجل و همان سرآمد و

همان منتهاى مدت است كه ناگزير به آن مى رسيم ….

براى عزتها و جاه و جلال ظاهرى و نام و نشان گذرا، با يكديگر

تنافس نكنيد، حسادت نكنيد، رقابت نكنيد

به زينت و نعمت دنيا شگفت زده نشويد از سختيها

و دشواريهاى زندگى كوتاه دنيا، به جزع نياييد

اين زينت و عزت ، رو به انقطاع و نابودى است

زيباييها و نعمتها، رو به برگشت دارد.

جوانى و نشاط و زيبايى ، جاى خود را به پيرى و افسردگى

و خمودگى مى دهد. سختيها هم تمام مى شود و از بين مى رود.

همه زمانهاى اين عالم و اين زندگى ، به سوى پايان حركت مى كند. همه زنده ها به سوى پوسيدگى و كهنگى راه مى روند
اين همان اميرالمومنين است كه با دست خودش مزرعه آباد مى كرد،

چاه حفر مى كرد. اين حرفها را زمانى بر زبان آورده است كه

حكومت مى كرد در راس ‍ كشورى قرار داشت كه از

مناطق ماورا النهر تا درياى مديترانه ، در زير نگين اين قدرت بود و

آنها را اداره مى كرد. او جنگ داشت ، صلح داشت ، سياست

داشت ، بيت المال داشت ، فعاليت داشت ، سازندگى داشت .

اين حرفها به معناى آن نيست كه دنيا را آباد نكنيد.

اين حرفها به معناى آن است كه خودتان را محور همه تلاشها

و كارهاى مادى ندانيد، براى خود، همه قوا را صرف نكنيد، براى

سهم خود از زندگى ، دنيا را جهنم نكنيد، براى مال ، براى

منال ، براى راحتى ، براى پول ، زندگى را بر انسانهاى ديگر تلخ نكنيد

روزی امیر‌المومنین (ع) بر جمعی وارد شدند، از آنها سؤال فرمود:

آیا می‌دانید امیدبخش‌ترین آیه قرآن کدام است؟

هر کس به فراخور حال خویش آیه‌ای را عنوان کرد، در نهایت امام

به نقل حدیثی از پیغمبر(ص) در این باره پرداخت.

ماه رمضان فرصتی دوباره است تا انسان به مصحف آسمانی نگاهی دوباره

داشته باشد تا علاوه بر قرائت روزانه قرآن کریم، با دقت بیشتری به بیان و

اهداف آیات توجه کند. پس چه نیکوست در ماه مهمانی خدا، هر روز دقایقی را با

قرآن و تفسیر حجت‌الاسلام والمسلمین محسن قرائتی از آن سپری کنیم.

* امیدبخش‌ترین آیه *

«وَأَقِمِ الصَّلاَهَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ ذَلِکَ ذِکْرَى لِلذَّاکِرِینَ»

و در دو طرف روز [=اول و آخر آن] و نخستین ساعات

شب نماز را برپا دار، زیرا خوبی‌ها، بدی‌ها را از میان مى‏برد،

این براى پند گیرندگان پندى است. ( هود، ۱۱۴)

-حضرت علی(ع) بر جمعی وارد شده و از آنها سؤال فرمود:

آیا می‌دانید امیدبخش‌ترین آیه قرآن کدام است؟

هر کس به فراخور حال خویش آیه‌ای را عنوان کرد:

بعضی گفتند: آیه «إِنَّ اللّهَ لاَ یَغْفِرُ أَن یُشْرَکَ بِهِ وَیَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِکَ»؛

یعنی خداوند جز شرک گناهان دیگر را می‌بخشد.

بعضی دیگر بر آن بودند که این آیه است:

«وَمَن یَعْمَلْ سُوءًا أَوْ یَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ یَسْتَغْفِرِ اللّهَ یَجِدِ اللّهَ غَفُورًا رَّحِیمًا»

یعنی هر کس خلافکار و ظالم باشد ولی استغفارکند،

خداوند را بخشنده و مهربان خواهد یافت.

عده‌ای اظهار داشتند آیه

«یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا»؛

یعنی ای بندگان من که در حق خود اسراف کرده‌اید، از رحمت خدا مأیوس نشوید،

زیرا او همه گناهان را می بخشد.

تعدادی هم نظر به این آیه داشتند

«وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَهً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ»

کسانی که اگر کار زشتی انجام دادند و به خودشان ظلم کردند، یاد خدا

می کنند و برای گناهان خویش استغفار می‌کنند و کیست جز خداوند که گناهان

را ببخشد، بعد از اینکه حضرت نظرات آنان را شنید، فرمودند: از حبیبم رسول

خدا شنیدم که امید بخش‌ترین آیه در قرآن این آیه است:

«َأَقِمِ الصَّلاَهَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِّنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ»

سپس پیامبر ادامه داد:

یا علی سوگند به خداوندی که مرا بشیر و نذیر مردم مبعوث کرد، وقتی

که انسان برای نماز وضو بگیرد، گناهانش ریخته می‌شود و زمانی که

رو به قبله کند، پاک می‌شود، یا علی مثال اقامه کننده

نمازهای روزانه مثل کسی است که هر روز پنج مرتبه در نهر آبی که

جلوی منزل اوست خود را شستشو دهد.

تا کنون دقت کرده اید که برخی غم ها و شادی هایمان اثر شیطان دارد

شادیم از بودن با چیزی که نباید باشد!

غمگینیم از اینکه چیزهایی را از دست دهیم اما حقیقتاً باید رهایشان کنیم!

حجـاب یعنی زیبـایی هـای مـن بـرایِ خــدا

حجـابـــ یعنـی خــدایـا می دانـم غیرتتــــــ

به من وصفـــ نـا شدنـی ستـــ

بـه احــترام غیرتتــــ

حجـابــــ بر سر میکنـم قربةً إلــی الله…

کوک کن ساعتِ خویش !

اعتباری به خـروسِ سـحری ، نیســت دگر
دیـر خوابیده و برخاسـتــنـش دشـوار اسـت

کوک کن ساعتِ خویش !

که مــؤذّن،شبِ پیـش دسته گل داده به آب
و در آغــــوش ســــــــحر رفــتــه به خــــــواب …

کوک کن ساعتِ خویش !

شاطری نیست در این شهرِ بزرگ که ــسحر برخیزد
شاطران با مددِ آهـــن و جوشِ شـیرین دیر برمی خیزند

کوک کن ساعتِ خویش !

که ســــــــــــــحر گــاه کـــســـــــــی
بقــچه در زیر بغل ، راهــــــیِ حمّامی نیست
که تو از لِخ لِخِ دمپایی و تک سرفه ی او برخیزی

کوک کن ساعتِ خویش !

رفـــتــــــــــگر مُــــــرده و ایـــن کوچـــــه دگر
خالی از خِش خِــشِ جارویِ شبِ رفتگر است

کوک کن ساعتِ خویش !

ماکـــیان ها همه مستِ خوابند
شـــــــــــــــــهر هـــــــــــــــــــم . . .
خـــوابِ اینــترنتیِ عصـــرِ اتم مـــی بیــند

کوک کن ساعتِ خویش !

که در ایـــن شـــــهر ، دگـر مســتی نیســـت
که تو وقتِ سحر،آنگاه که از میکده برمی گردد
از صدای سخن و زمزمه ی زیرِ لبـــش برخیزی

کوک کن ساعتِ خویش !

اعتباری به خروسِ ســــحری نیســت دگر ،
و در ایـــن شــهر ســـحرخیزی نیســـــــــت
و ســــــــــحر نـــــــــــــزدیک اســـــــــــت …..

شاعر: کیوان هاشمی