(قل کل متربص فتربصوا فستعلمون من أصحاب الصراط السوي ومن اهتدي) [1] = «بگو همه منتظرند، پس انتظار بکشيد، زود باشد که بدانيد راه راست پويان و کساني که هدايت يافته اند کيانند».

(و قل للذين لا يؤمنون اعملوا علي مکانتکم إنا عاملون، وانتظروا إنا منتظرون) [2] = «بگو به آنا که ايمان نمي آورند (از راه تهديد) عمل کنيد به حال خود، ما هم عمل مي کنيم؟ و منتظر باشيد، ما هم منتظريم».

حضرت امام جعفر صادق عليه السلام فرمود:(3)
البته که براي ما دولتي است که وقتي خدا خواست آن را مي آورد. هر کس شاد مي شود که از اصحاب قائم عليه السلام باشد، بايد منتظر باشد و بايد کار به پارسائي و اخلاق نيک کند و منتظر باشد.

امام زين العابدين عليه السلام فرمود:(4)
غيبت ولي خدا و دوازدهمين وصيّ پيغمبر خدا و امامان بعد از پيغمبر صلي الله و عليه و آْله و سلم امتداد پيدا مي کند. اهل زمان غيبت آن حضرت که معتقد به امامت و منتظر ظهور او باشند، از اهل هر زمان برترند.

رسول خدا صلي الله و عليه و آْله و سلم فرمود:(5)
برترين عبادت، انتظار فرج (و پايان نابسامانيها و دشواريها و بي عدالتي ها و ظهور دولت حقه حضرت مهدي عليه السلام و برقراري مطلق نظام اسلامي) است.

1. سوره طه ،آیه 135

2.سوره هود،آیه 121

3. منتخب الاثر، باب2، حدیث 9

4. همان، باب 24،ح 1

5. همان،باب 2، ح 16

   امام علی (ع) می فرمایند:

روزى خواهد آمد كه در آن سخن چين‏ها مقرّب خواهند شد و افراد بدكار، زيرك خوانده مى‏شوند، افراد با انصاف را ناتوان به حساب مى‏آورند، صدقه و انفاقِ در راه خدا را غرامت پندارند، و صله رحم و آمد و شد با خويشاوندان را با منّت انجام مى‏دهند، و بندگى و اطاعت خدا را وسيله فخر فروشى براى مردم قرار مى‏دهند. در چنين زمانى حكومت با مشورت زنان و امارت كودكان و تدبير خواجه‏ گان انجام مى‏گيرد.

  اصبغ بن نباته مى‏گويد: شنيدم كه اميرالمؤمنين‏عليه السلام  فرمودند: در آخر الزمان كه بدترين زمانهاست در موقعى كه روز قيامت نزديك شود زنانى ظاهر مى‏شوند بدون حجاب، در حالى كه زينت‏هاى آن‏ها پيداست در انظار عمومى رفت و آمد مى‏كنند، آن‏ها از دين خارج مى‏گردند (به احكام دينى پايبند نمى‏باشند) و به امور فتنه‏انگيز وارد مى‏شوند و به سوى شهوات و لذت‏جويى‏ها روى مى‏آورند، حرام‏هاى خدا را حلال مى‏شمارند. اينگونه از زنان در جهنم خواهند ماند.

  فقيهان آخرالزمان طبق آنچه كه دلشان بخواهد فتوا مى‏دهند، و قاضى‏هايشان به چيزى كه نمى‏دانند حكم مى‏كنند و بيشتر آن‏ها به دروغ شهادت مى‏دهند. كسى كه پول دارد در نزد آن‏ها عزيز و محترم است، ولى شخصى كه بى‏پول باشد در پيش آن‏ها زبون و حقير است.

  نزال‏بن سمره مى‏گويد: على‏بن ابيطالب‏عليه السلام  براى ما خطبه ‏اى خواند و خداوند را حمد گفته و ستايش كرد، سپس فرمود: قبل از آنكه من از ميان شما بروم از من سؤال كنيد (اين جمله را سه مرتبه تكرار كرد) در اين موقع صعصعة بن صوحان از جاى خود بلند شد و گفت: يا اميرالمؤمنين! دجال در چه زمانى خروج مى‏كند؟

 …حضرت فرمود: آنچه را مى‏گويم به خاطر بسپار! دجال وقتى ظهور خواهد كرد كه مردم نماز را ترك كنند و امانت را ضايع سازند و دروغ گفتن را مباح شمارند و رباخوارى كنند و رشوه بگيرند و ساختمان‏ها را محكم سازند و دين را به دنيا بفروشند و سفيهان را به كار بگمارند و با زنان مشورت نمايند (در آن مواردى كه خارج از عهده آنهاست) و صله ارحام را قطع كنند و از هوى و هوس‏ها پيروى كنند و خون يكديگر را ناچيز بشمارند. حلم و بردبارى را نشانه و علامت ضعف و ناتوانى بدانند و ستم را افتخار به حساب آورند…

 اميرالمؤمنين‏عليه السلام  فرمودند: براى مردم زمانى خواهد آمد كه در آن زمان همّت و هدف آن‏ها شكمشان خواهد بود. شرف و اعتبارشان به كالا و اموالشان بستگى دارد. قبله آن‏ها زنانشان و دينشان درهم و دينارشان (پولشان) است. آن‏ها بدترين مردمند كه در نزد خداوند بهره و سهمى براى آن‏ها نيست.

  على بن ابيطالب‏عليه السلام  فرمودند: براى مردم زمانى مى‏آيد كه در آن زمان از عالم پيروى نمى‏شود و از افراد صبور و با حلم حيا نمى‏كنند (او هر اندازه در مقابل بدى مردم حلم نشان مى‏دهد آن‏ها حيا نمى‏كنند) در آن دوره بزرگ را گرامى نمى‏دارند و به كوچك رحم نمى‏كنند. بعضى از مردم بعض ديگر را به قتل مى‏رسانند… (مردم همديگر را بدون دليل مى‏كشند)

در روايتي از اميرالمؤمنين (عليه السلام) آمده است:
«کسي که در انتظار اقامه نماز به سر برد در طي زمان انتظارش، در حال نماز محسوب مي شود». [1] .
و به همين مقدار اکتفا ننمود بلکه در جاي ديگر فرمود:
«کسي که منتظر وقت نماز بماند بعد از اداي نمازش در زمره زيارت کنندگان خداي عزوجل به شمار مي آيد.» [2] .
اقامه نماز اگر چه ستون دين است، امّا همه دين نيست. نماز با همه اهميّتي که دارد تنها


بخشي از تعاليم انسان ساز اسلام و تنها يکي از راه هاي اصلي، قرب به خداوند است. نماز در کنار روزه و حج و جهاد و خمس و زکات و ساير احکام نوراني قرآن، تنها يکي از فروع دين به شمار مي رود و اهميّتش هرگز بالاتر از اصول دين نيست.
حال اگر قرار باشد به فرموده مولاي متقيان، که کلامش برگرفته از کلام پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) و ريشه دار در سخن خداي عزّوجلّ است، ارزش انتظار يک مؤمن براي برگزار شدن نماز جماعت و يا حتي رسيدن وقت، براي اداي نمازِ خودش در حدّي باشد که نفس زدنهايش را قرائت و ذکر نماز، و نشستنش را قيام و رکوع و سجود نماز بشمارند و او را در حال انجام نماز محسوب دارند، بايد ديد منتظران قيام دينِ مجسّد و عدالت موعود، حضرت مهدي (عليه السلام) را در چه مقام و منزلتي مي بينند؟
بايد ديد آنها که منتظر اقامه تماميّت دين و پياده شدن همه تعاليم حياتبخش اسلام هستند



در نزد خدا و امينان او چه جايگاهي دارند؟
راستي اگر قرار باشد کسي که در انتظار داخل شدن وقت نماز بسر برده و شوق «ايستادن در برابر معبود» او را چشم به راه «اذان» قرار داده است بعد از نماز در شمار ديدار کنندگان خدا (زوّار اللّه) قرار گيرد، کسي که در انتظار فرار رسيدن وقت «ظهور روح نماز و عبادت» بسر برده است، کسي که اشتياق «سر نهادن همه جهانيان به اطاعت معبود» او را چشم به راه قيام مهدي (عليه السلام) قرار داده است، در شمار چه طائفه اي ازمقرّبين خداوند است؟!
بيهوده نيست که جايگاه منتظر را جايگاه شهيد بخون غلطيده در پيش روي رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) دانسته اند. چه مقامي از اين بالاتر مي توان تصور کرد؟ شهيد که شهادتش دري به سوي بهشت است بي هيچ وصف ديگري، از خاصّان اولياء است. او با شهادت خود به مقامي دست مي يابد که «ليس فوقه برّ» بالاتر از آن فضيلتي نيست.



امّا تنها اين مقام در خور منتظِر نيست، مقام او مقام شهيدي است که زير پرچم پيامبر و در رکاب پيامبر جنگيده و در برابر پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) آخرين مرحله ايمان و جانبازي و ايثارش را به نمايش گذاشته و در پيشگاه او به خاک و خون طپيده است.
زيباتر اينکه منتظِر نماز مي نشيند و چشم انتظار وقت نماز يا برپايي نماز جماعت مي ماند، امّا منتظِر قيام حضرت مهدي (عليه السلام) که نماز مجسم، حج و جهاد مجسم، بلکه قرآن مجسّم و دين مجسّم است، در انتظار اقامه نماز و حج و جهاد و… و در انتظار احياي قرآن و دين بر مي خيزد، مي کوشد و مي خروشد.
و چقدر فاصله است بين اجر نشستگان و برخاستگان!
چقدر دور است فاصله بين مقام منتظران قاعد و قائم!

1. بحار ج 7 ،ص  255 به نقل از تفسیر مجمع البیان

2. بحار ، ج 10، باب 10، ص 113، به نقل از خصال صدوق

«اُبَشِّرِکُم بالمهدي يَبْعَثُ في امّتي عَلَي اخْتِلافِ مِنَ النّاسِ و زَلازِل، فَيَمْلاُ الارضَ قِسطاً و عَدْلاً، کما مُلئَتْ جوراً و ظلماً، يَرْضي عنه ساکِنُ السماء و ساکِنُ الارض [1] ، يَقسِمُ المال صَحاحاً» فقال له رجلُ: «ما صَحاحاً؟»
قالَ: «بِالتَّسوَية بَيْن الناس» [2] .

شمارا به مهدي مژده مي‏دهم، آن گاه که مردمان با هم اختلاف يابند و ناامنيها و دل نگراني‏ها آنان را در بر گيرد، بپا مي‏خيزد، و عدل و داد را در دنيايي که آکنده از ظلم و ستم گشته، مي‏گستراند. و اموال (داراييها و امکانات اقتصادي) را به طور مساوي بين همه تقسيم مي‏کند، (و اين چنين است که) اهلِ آسمان و ساکنان زمين از او خشنود مي‏شوند.

1.کتاب الغیبه ، ص 187.

2.بحارالانوار ج 81، ص 51

«وَعَدَ اللّه‏ُ الَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنکُمْ وَعَمِلُواْ الصَّـلِحَـتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الاْءَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَيـُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَي لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لاَ يُشْرِکُونَ بِي شَيْئاً وَمَن کَفَرَ بَعْدَ ذَلِکَ فَأُوْلَـآئِکَ هُمُ الْفَـسِقُونَ». (سوره نور آیه 55).

خداوند به دين باوران مسلماني که کارهاي شايسته و نيک انجام دهند، وعده داده است که به طور حتم آنان را فرمانروايانِ زمين گرداند،… و زمينه لازم براي حکومتِ دين در جامعه و نفوذِ آيينِ خداپسندانه را برايشان فراهم آورده، و امنيت و آرامش را جايگزين ترس‏ها و نگراني‏ها سازد…