ابوبکر از واعظی که روی منبر بود،مسئله ای پرسید.واعظ گفت:نمی دانم.به او گفتند :منبر جای انسان های جاهل ونادان  نیست.واعظ در جواب گفت:من به قدر علمم بالا رفته ام؛اگر می خواستم به اندازه جهلم بالا بروم ،باید تا آسمان بالا می رفتم.

مجله بشارت 76،ص72

ابوبکر از واعظی که روی منبر بود، مسئله ای پرسید . واعظ گفت: نمیدانم. به او گفتند: منبر جای انسان های جاهل و نادان نیست.واعظ در جواب گفت: من به قدر علمم بالا رفته ام؛ اگر می خواستم به اندازه جهلم بالا بروم، باید تا آسمان بالا می رفتم.

نشریة بشارت-شماره 76، صفحه72

کاش می دانستی تو حلقه ای از تدبیر خدا را شکستی ؛ خدا تقلا را برای پیله قرار داد تا به وسیله آن مایعی از بدنش ترشح کند تا پس از خروج از پیله به او امکان پرواز بدهد. پروانه تقلا می کرد . پروانه نه پیله، می خواست تا پروانه بشود . و از آن دور دست ها می آمد پسری. پسرک رسید.پیله تکانی خورد پسرک کنار پیله نشست . پیله تقلا می کرد . پسرک دلش سوخت ؛ ساعت ها گذشت . پسرک نشسته بود و پیله رنج آزادی بر جان می خرید. 

پسرک خسته شد، پیله هم. پسرک می خواست ببیند پرواز پروانه را و پیله نمی دانست در ذهن پسرک چه می گذرد. پسرک قیچی کوچکی درآورد و سوراخی در ته پیله ایجاد کرد و می خندید برای تماشا ،برای پروانه .

پیله آهسته سر خورد ، موجودی از پیله درآمد ، و حالا پروانه شد؛ اما یارای پروازش نبود. جثه اش ضعیف و بالهایش چروکیده بود . پسرک چشم به بال پروانه داشت، و پروانه در حسرت پرواز تقلا می کرد. پسرک انتظار داشت پروانه بپرد ولی نمی دانست چرا؟ پروانه را در دست هایش گرفت ؛ اما پروانه دیگر پروانه نبود.

پروانه حالا چشم در چشم پسرک دوخت و گفت : کاش می دانستی تو حلقه ای از تدبیر خدا را شکستی ؛ خدا تقلا را برای پیله قرار داد تا به وسیله آن مایعی از بدنش ترشح کند تا پس از خروج از پیله به او امکان پرواز بدهد.

پسر برای جهالتش گریست . آنقدر گریست تا عارف شد دیگر پسرک می دانست:

که سختی هایش برای اینست که او پروانه شدن و پرواز کردن را بیاموزد.

«و لنبلونَّکم بشیءٍ من الخوفِ و الجوعِ و نقصٍ من الاموالِ و الانفسّ و الثمراتِ و بشِّر الصابرینَ» شما را به اندکی ترس و گرسنگی و بینوایی و نقصان در محصول می آزماییم و شکیبایان را بشارت ده(بقره آیه 155)   

ماهنامه فرهنگی،اجتماعی آشنا

انسان نباید حسناتش را در ذهنش بزرگ کند و نباید بازگو کند، مثل شیشه عطری که درش گم شده باشد که طبعاً عطر شیشه به سرعت می پرد . اگر عطر اعمال خوب و نیّات خوب با شماست، درش را محکم ببندید که نپرد

جاری حکمت (نکته های ناب در کلام ایت الله حائری شیرازی)